در این مطلب علل، علائم، تشخیص و درمان ائوزینوفیل بالا را بیان خواهیم نمود، باما همراه باشید 🙂
ائوزینوفیل که بهعنوان اسیدوفیل ها نیز شناخته میشوند، نوعی از لکوسیت ها یا گلبولهای سفید خون هستند که بخشی از سیستم ایمنی بدن محسوب شده و به حفاظت از بدن در برابر عفونتهای ویروسی، انگلی و باکتریایی میپردازند. سلولهای سفید خون نقش مهمی در محافظت از بدن در برابر انگلها ایفا میکنند. افزایش سطح سلولهای سفید خون در بدن میتواند نشان دهد که در بدن شما بیماری وجود دارد؛ زیرا این افزایش سلولهای سفید در خون بدان معنی است که بدن شما برای مبارزه با عفونت در حال تولید سلولهای سفید بیشتری است؛ اما سؤال اصلی که در ادامه این مطلب به آن میپردازیم این است که ائوزینوفیل بالا به چه معنی است و چگونه باید با افزایش ائوزینوفیل ها مقابله کرد؟
ائوزینوفیل بالا
تعریف
ائوزینوفیلیا اشاره به سطح ائوزینوفیلی دارد که بالاتر از حد طبیعی است. ائوزینوفیل ها در خون گردش میکنند، اما غلظت این سلولها در محل التهاب یا عفونت معمولاً بیشتر است. افزایش سطح ائوزینوفیل ها را میتوان با انجام آزمایشی که بر روی نمونه بافت یا خلط انجام میشود، کشف کرد. ائوزینوفیلی خون با آزمایش خون و اغلب هنگام انجام آزمایش شمارش خون یافت میشود.
میزان نرمال ائوزینوفیل
تعداد طبیعی سلولهای ائوزینوفیل باید کمتر از ۳۵۰ سلول در هر میکرو لیتر (cells/mcL) باشد. وجود بیش از ۵۰۰ ائوزینوفیل در هر میکرو لیتر خون ائوزینوفیلیا بزرگسالان نامیده میشود. بیش از ۱۵۰۰ ائوزینوفیل در هر میکرو لیتر خون که طی چند ماه اتفاق میافتد، بهعنوان سندرم هیپریئوزینوفیلیک شناخته میشود.
علائم ائوزینوفیل بالا
علائم ائوزینوفیلیا معمولاً مربوط به بیماری میشود که باعث افزایش سطح ائوزینوفیل در خون شده است. بهعنوانمثال، اگر از علائم آسم رنج میبرید، ممکن است مشکل تنفسی، گلودرد، خسخس سینه یا بالا نیامد نفس داشته باشید. این در حالی است که عفونت انگلی میتواند علائمی مانند درد شکم، تب و یا بثورات پوستی ایجاد کند.
ائوزینوفیل بالا نشانه چیست؟
اختلالات آلرژیک
اختلالات آلرژیک باوجود ائوزینوفیل های زیاد در خون مشخص میشود. Rhinoconjunctivitis یا تب یونجه میتواند همانند آسم، این سلولها را در خون افزایش دهد.
واکنشهای دارویی
هر دارویی که دارای پتانسیل ایجاد واکنش است، ازجمله واکنشهای آلرژیک، باعث میشود ائوزینوفیل ها در بافتها و یا خون، جایی که دارو وارد آن میشود، بالا برود.
بیماریهای عفونی
وجود قارچ، انگلی و سایر انواع عفونت در بدن معمولاً با افزایش ائوزینوفیل همراه است.
اختلالات خون
اختلالات هماتولوژیک مانند لنفوم، لوسمی، هیپرئوزینوفیل، تومور، بیماری آترومبولی یا ماستوسیتوز میتوانند موجب افزایش ائوزینوفیل ها در بدن شوند.
اختلالات ایمونولوژیک یا واکنشها
سندرم Ommen، سندرم Hyper-IgE و واکنش بدن به پیوند عضو، برخی از شرایطی هستند که میتوانند باعث افزایش ائوزینوفیل در بدن شوند.
اختلالات غدد درونریز
هیپوآدرنالیسم نیز که نوعی اختلال در غدد درونریز بدن است میتواند سبب افزایش ائوزینوفیل های خون شود.
اختلالات پوستی و زیرپوستی
بیماریهای پوستی و زیرپوستی زیر همگی از علل ایجاد ائوزینوفیل بالا هستند:
- درماتیت آتوپیک
- پمفیگوس ولگاریس
- پمفیگوئید تاولی
- ضایعات ناشی از مصرف دارو
- درماتیت هپپتیمریس
- آنژیوئیدمی
- کهیر
- سندرم شولمن
- بیماری کیمورا
- سندرم ولز
- مخاط دهان
- ائوزینوفیلی ایزوله
- عود پوستی واسکولیت نکروزان ائوزینوفیلیک
بیماریهای ریوی
بیماریهای ریوی که میتوانند منجر به افزایش ائوزینوفیل ها شوند عبارتاند از:
- سندرم لوفر
- بیماری ائوزینوفیلیک ریه
- آسپرژیلوزیس ریوی آلرژیک
- سندرم چرگ اشتراوس
- سینهپهلو ائوزینوفیلیک
- ائوزینوفیلی پلور
- گرانولوم ائوزینوفیلیک
علت بالابودن ائوزینوفیل
بیماریهای دستگاه گوارش
بیماریهای گوارشی زیر نیز میتوانند باعث افزایش ائوزینوفیل شوند:
- عفونتهای انگلی
- ریفلاکس معده
- عفونتهای قارچی
- بیماریهای التهابی روده
- عفونتهای هلیکوباکتر پیلوری
- آلرژی غذایی
- انتروپاتی ناشی از پروتئین
- بیماریهای سلیاک
- کولیت های آلرژیک
- پمفیگوس گیاهخواران
- ازوفاژیت ائوزینوفیلیک اولیه
- گاستروانتریت
اختلالات نورولوژیک
- عفونتهای سیستم عصبی مرکزی
- هماتوم غشای زیر جمجمه
- واکنشهای ناشی از دارو
نیز میتوانند چنین شرایطی را به وجود آورند.
بیماریهای روماتولوژیک
- عفونتهای دستگاه گوارش
- عفونتهای سیستم عصبی مرکزی
- هماتوم غشای زیر جمجمه
- واکنشهای جانبی ناشی از دارو
همگی ممکن است به ائوزینوفیل بالا منجر شوند.
امراض قلبی
سندرم Churg-Strauss، آسیب قلبی، سندرم Hyperesosinophilic و برخی از بیماریهای مادرزادی قلبی میتوانند منجر به افزایش ائوزینوفیل ها در خون شوند.
بیماریهای کلیوی
ائوزینوفیل هایی که در ادرار یافت میشوند، ممکن است نشانهای از التهاب مثانه ائوزینوفیلیک یا نفریت بینابینی باشند.
روشهای تشخیص و درمان ائوزینوفیل بالا
آزمون شمارش تعداد ائوزینوفیل ها میتواند در طول آزمایش شمارش کامل خون یا CBC انجام شود. اگر پزشک در شما مظنون به داشتن ائوزینوفیل های بالا باشد یا در طول معاینه متوجه علائمی شود، ممکن است آزمایشهای بیشتری ازجمله موارد زیر را تجویز کند:
- CT اسکن
- نمونهبرداری از بافت
- تصویربرداری اشعه ایکس
- آزمایشهای سرولوژی
- آزمایشهای عملکرد کبدی
- آزمایش ادرار یا تجزیه مدفوع
شما نباید به دنبال درمان ائوزینوفیل بالا باشید، بلکه باید به دنبال درمان بیماری زمینهای که باعث افزایش ائوزینوفیل ها شده است باشید. کورتیکواستروئیدها بهطورکلی در درمان برخی از انواع ائوزینوفیلیا که از بیماریهای بدخیم ناشی میشوند، موفق نیستند. اشکال شدید این اختلال که بر اندامهای حیاتی تأثیر میگذارند، نیاز به داروهای تهاجمی برای درمان دارند. این داروها ممکن است شامل درمان ضد انعقادی یا استفاده از عوامل شیمیدرمانی باشد. گاهی ممکن است ضروری باشد که جراحی انجام شود تا عملکرد اندامهای آسیبدیده به حالت عادی بازگردند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اغلب ائوزینوفیلیا زمانی کشف میشود که پزشک آزمایش خون را برای تشخیص علت سایر نشانههایی که شما تجربه میکنید، تجویز میکند. این روش تشخیص شانسی است.
اگر شواهدی از ائوزینوفیلیا بافتی یا خونی داشته باشید، ممکن است پزشک آزمایشهای بیشتری را برای پیدا کردن مشکل اصلی تجویز کند. اگر تشخیص دقیق انجام شود، میتوانید عامل آن را درمان کنید. در این صورت ائوزینوفیلیا نیز خودبهخود محو خواهد شد.
افراد مبتلابه سندرم هیپروئوزینوفیلیک مداوم باید با پزشک مشورت کنند تا وضعیت سلامت آنها کنترلشده و از عوارض بالقوه در طول زمان جلوگیری شود.
