روش های استفاده از آب های زیرزمینی

دستیابی به منابع آب زیرزمینی به روشهای طبیعی و مصنوعی میسر میباشد.
رایج ترین راه های دستیابی به آب های زیرزمینی
روش های طبیعی استفاده از آب های زیرزمینی
چشمه ها: چشمهها به طور طبیعی از زمین میجوشد و آبهای زیر زمینی از این طریق بر سطح زمین جاری میگردد. چشمهها بیشتر در مناطق کوهستانی وجود دارند.
روش های مصنوعی استفاده از آب های زیرزمینی
از روشهای مصنوعی استفاده از منابع آب زیر زمینی میتوان به حفر چاه و قنات اشاره کرد:
1) چاه
چاه از سطح زمین تا داخل منطقه اشباع آب زیرزمینی، حفر میگردد و به تدریج آب زیرزمینی در آن جمع میشود. بیرون آوردن آب از چاه با استفاده از تلمبههای دستی یا موتوری صورت میگیرد. استفاده از آبهای زیرزمینی بوسیله حفر چاه در همه جای دنیا رایج است.
2) قنات
قنات یک تونل زیرزمینی است که برای جمع آوری آب و انتقال آن به سطح زمین، توسط انسان ایجاد میشود. قنات هزاران سال قبل توسط ایرانیان ابداع گردیده است. حفر قنات به این صورت است که: یک تونل افقی، با شیب کم به سمت خارج، در داخل زمین حفر میشود تا به سفره آب زیرزمینی رسیده و در آن پیشروی نماید. این مسیر افقی معمولاً توسط چاه های قائم متعددی به سطح زمین متصل میشود. از طریق این چاهها، خاکهای حاصل از کندن تونل به خارج منتقل میشود. در کف قنات معمولاً با قرار دادن مصالحی که اغلب جنسشان از سفال است، مانع از این میشوند که آب در هنگام خارج شدن، دوباره به کف تونل نفوذ کند. به محلی که آب از تونل خارج میشود و به سطح زمین میرسد، مظهر قنات، و به عمیقترین چاه قنات، مادر چاه می گویند. نکته جالب توجه این است که خروج آب از زمین بدون صرف انژری و با استفاده از شیب زمین صورت میگیرد.
شواهدی در دست است که ایرانیان از 3800 سال پیش قنات را میشناختند و از آن استفاده میکردند. این فن آوری به تدریج از ایران به شمال آفریقا، چین و حتی به بخشهایی از آمریکای جنوبی مانند شیلی راه یافته است.
قنات قصبه گناباد یکی از شگفت انگیزترین پدیدههای ساخته دست بشر در طول تاریخ بوده و به عنوان نمادی از هم نوایی بشر با طبیعت، توجه بسیاری از مورخان و پژوهشگران را به خود جلب کرده است. جالب است بدانید قدمت قنات گناباد به 2500 سال میرسد، این قنات دارای یک رشتهٔ اصلی و هفت رشتهٔ انشعابی با طول کلی 33133 متر و 427 حلقه چاه بوده و عمق مادر چاه آن بیش از 300 متر میباشد.