تحقیق در مورد جغد برای دبستان

در این مطلب از مجله اینترنتی مثبت 1، تحقیق در مورد جغد برای دبستان و کودکان برای شما آماده نموده ایم. امیدواریم که موردتوجه شما قرار گیرد.

جُغد نام پرنده‌ای شکاری است که دارای قدرت شنوایی و بینایی بسیار بالایی است. جغدها تقریبا در همه جای کره زمین مشاهده شده‌اند. جغد پرنده‌ای سودمند است زیرا خوراکش انواع موش است و در شکاف‌های تنه درختان و آشیانه‌های متروک زاغ ها لانه می‌گذارد. جغدها معمولاً هنگام پگاه صبحگاهی و شفق از لانه بیرون آمده و شکار می‌کنند.

نقش و رنگ پرهای جغدها حالت استتاری دارند تا به هنگام استراحت روزانه‌شان از مزاحمت‌ها بکاهند.

جغدها شامل بیش از ۲۰۰ گونهٔ متنوع هستند. جغدها بیشتر پستانداران کوچک، حشرات و سایر پرندگان را شکار می‌کنند و تعداد کمی از گونه‌ها در شکار ماهی تخصص دارند. جغدها به دو خانواده تقسیم می‌شوند: خانواده جغدهای راستین (یا معمولی) و خانواده جغد انبار.

نام های دیگر جغد

در زبان فارسی واژه‌های مترادف دیگری که برای جغد به‌کار رفته عبارت است از: بوف، بوم، بهمن‌مرغ، کوف، یوف، گول، چغد، چغو، کُنگُر، کوچ و غیره. به گونه‌های بزرگ‌جثه از جغد در قدیم خرکوف می‌گفتند.

ویژگی‌های جغد

جغد پرنده‌ای است با صورتی پهن، نوک خمیده و چشم‌هایی درشت و پاهای بزرگ، در دو طرف سرش دو دسته‌پر شبیه گوش گربه قرار دارد که گوش‌پر نامیده می‌شوند. دارای سر بزرگ، صورت پهن و منقار قوی قلاب مانند و نیم پیدا و چنگال‌های تیز و نیرومند است. منقار قلاب شکل نیرومندش به همراه چنگال‌های قوی او برای نگه داشتن طعمه به کار می‌رود. رنگش معمولاً کرم قهوه‌ای است. در نوکش یک شکاف هست. سرش بزرگ است. او هوای تاریک را دوست دارد. شب‌ها پرواز می‌کند. جغد نوکی کوچک و ظریف دارد. دور دهانش پرهای زبری هست که شبیه مو می‌باشد ولی مو نیست. پاهایش کوچک است و پنجه‌هایش ضعیف و بی‌طاقت. پر و بال او صاف است و خیلی آرام پرواز می‌کند.

پرواز آنها بی‌صدا است، بعضی از آنها گوش‌پرهای مشخصی دارند. پاهای پوشیده از پر دارند. تنها و بیشترشان روی درخت زندگی می‌کنند. نر و ماده آنها همشکل است ولی ماده‌ها بزرگ‌ترند. جغدها همیشه طعمه خود را درسته می‌بلعند.

بینایی و شنوایی جغد

جغد چشم‌های بزرگ و رو به جلو دارد که استفاده از هر دو چشم را در یک زمان برای او آسان می کند و دید دوچشمی را فراهم می‌کند. دید دوچشمی برای محاسبه فاصله‌ها در هنگام حمله مفید است. چشم‌های جغد بسیار حساس است و به خاطر بزرگی چشم‌ها حتی در نور خیلی کم می‌تواند ببیند و به همین خاطر خوب شکار می‌کند.

جغد گردن دراز و انعطاف‌پذیری دارد که در زیر پرهایش پنهان شده و این گردن چرخاندن کامل سر را برای او آسان می‌سازد.

شنوایی جغدها قوی است و شکل پهن و قرص مانند صورت آن‌ها به هدایت صدا به سوی گوش‌های بزرگشان کمک می‌کند. نوک رو به پایین آن‌ها نیز برای این است که برای دریافت صدا کمترین مانع را ایجاد کند. در بیشتر گونه‌های شب‌بیدار جغد، یکی از گوش‌ها کمی بالاتر از گوش دیگر قرار گرفته تا صداها را در حالت حرکات عمودی طعمه نیز دریافت و دنبال کند. جغدها با این قدرت شنوایی خود می‌توانند جهت حرکت طعمه را با دقت بالایی تشخیص دهند. برخی از جغدها دارای چنان قدرت شنوایی هستند که می‌توانند یک طعمه را در تاریکی مطلق تشخیص دهند.

آناتومی (کالبدشناسی) بدن جغد

جغدها می‌توانند سر و گردن خود را تا ۲۷۰ درجه بچرخانند. آن‌ها ۱۴ مهره گردن در مقایسه با هفت مهره در انسان دارند که باعث انعطاف‌پذیری بیشتر گردن آن‌ها می‌شود. ساختار مهره‌ها این اجازه را به جغدها می‌دهد که هنگام چرخش سر، جریان خون به‌سوی مغز، مختل نشود.

اندازه جغد ها

کوچک ترین نژاد جغد با وزن ۳۱ گرم و طول ۱۳٫۵ سانتی‌متر، کوچک‌ترین جغد است.

بزرگ‌ترین نژاد جغدها ۷۱ سانتی‌متر طول، ۱۹۰ سانتی‌متر فاصلهٔ نوک بال‌ها و ۴٫۲ کیلوگرم وزن دارند.