مفهوم ضرب المثل اگر دعای بچه‌ها اثر داشت، یک معلم زنده نمی‌ماند
ضرب المثل “اگر دعای بچه‌ها اثر داشت، یک معلم زنده نمی‌ماند” یک اظهار نظر است که به طور کلی بیانگر این است که دعاها و آرزوهای بچه‌ها تاثیر چندانی در دستاوردهای واقعی آنها ندارد. این ضرب المثل به ویژه در مورد معلمان استفاده می‌شود و بیانگر این است که حتی اگر بچه‌ها برای معلمانشان دعا کنند، این دعاها تاثیر چندانی در حفظ جان معلمان نخواهد داشت.
این ضرب المثل به تجربه و آگاهی از واقعیت‌های زندگی برمی‌گردد که نشان می‌دهد هر چه بچه‌ها و نوجوانان به امید و دعاهای خود پناه ببرند، این امید و دعاها تنها برای شادی و آرامش ذهنی آنها است و تاثیر چندانی در وقوع واقعیت‌ها ندارد.
بنابراین، این ضرب المثل به ما یادآوری می‌کند که برای دستیابی به هدف‌ها و آرزوها، نیاز به تلاش فعال و کوشش است و صرف تکیه بر دعا و آرزوها کافی نیست. همچنین، این ضرب المثل نشان می‌دهد که واقعیت‌ها و شرایط زندگی تنها با امید و دعا قابل تحقق نیستند به همین دلیل، باید تلاش کنیم و به تلاشمان اعتماد داشته باشیم تا بتوانیم هدف‌ها و آرزوهایمان را به دست آوریم.
در نهایت، این ضرب المثل به ما آموزش می‌دهد که برای رسیدن به موفقیت و دستیابی به هدف‌ها، باید به جای تکیه بر دعا و آرزوها، بر تلاش و کوشش خود تمرکز کنیم و صرف توکل داشتن به خدا یا امید و آرزو باعث تحقق هیچ یک از خواسته های ما نخواهد شد.
این مثل تنها در مورد دانش آموزان یا معلمان نیست و دامنه کاربرد آن به بسیاری از موارد دیگر ختم می شود و در روابط اجتماعی بین ما انسان ها دارای استفاده زیادی است و در همه آنها به بی اثر بودن خواسته های یک فرد در مورد فرد یا افراد دیگر مرتبط است.
