خواب در اختلالات هوشیاری: ضبط رفتار و پلی سومنوگرافی

خواندن این مطلب 2 دقیقه زمان میبرد

توزیع الگوهای رفتاری خواب در اختلالات هوشیاری

قبل از هر چیزی باید بدانیم اختلالات هوشیاری چیست؟

تبلیغات

اختلالات هوشیاری حالتی است که در آن هوشیاری تحت تأثیر مغز قرار میگیرد.

چرخه‌های خواب و بیداری، یک معیار اساسی برای تشخیص اختلالات هوشیاری است و باعث تمایز اختلالات هوشیاری طولانی مدت از کما می‌شود. ویژگی‌های متمایز خواب، مانند وجود دوک‌های خواب (انفجاری از امواج‌های الفا که همزمان در هنگام خواب سبک اتفاق می‌افتد.)، نشانگر مهمی برای علائم بهبودی اختلالات هوشیاری است. بر اساس افزایش شواهد در مورد ارتباط بین خواب و انعطاف پذیری عصبی، درک خواب در اختلالات هوشیاری، ممکن است توسعه روش‌های جدید برای توان بخشی را آسان سازد. با این حال، مطالعات جامعی در مورد خواب در اختلالات هوشیاری وجود ندارد.

در اینجا، هدف ما تعیین میزان توزیع الگوهای رفتاری خواب و نوروفیزیولوژیک در اختلالات هوشیاری طی یک دوره 24 ساعته با کنترل عوامل محیطی است. (با استخدام گروهی از بیماران آگاه مبتلا به تترپلژیک که دراین بیمارستان اقامت دارند.)

روش‌های آزمایش

ما توزیع خواب و بیداری را به منظور پلی سومنوگرافی و ضبط وقایع، در 32 اختلال بیماران هوشیاری (شامل:16 سندرم بیداری بدون پاسخ،16 حالت کم هوشیار) و 10 بیمار کنترل بالینی با تترپلژی شدید، ارزیابی کردیم. سه رأی دهنده مستقل، پلی سومنوگرافی بیماران را بدست آوردند.

تبلیغات

نتایج آزمایش

به جز یک بیمار (دارای سندروم بیداری بی پاسخ) که علائم رفتاری و الکتروفیزیولوژیکی خود را نشان داد. بیماران کنترل و دارای حالت حداقل هوشیار در طول شب، زمان بیشتری را نسبت به روز در خواب می‌گذرانند، این در حالی است که الگویی که در بیماران دارای سندروم بیداری بی پاسخ یافت می‌شد، این مورد، مشهود نبود.

بیماران دارای اختلالات هوشیاری به ویژه آن دسته افرادی دارای سندروم بیداری بی پاسخ بودند، اختلالات خوابی کمتری از بیماران شاهد نشان دادند. 44 ٪ بیماران دارای سندروم بیداری بی پاسخ و 12٪ بیماران دارای حالت حداقل هوشیار، هیچ اختلالات خوابی نداشتند، در حالی که همه بیماران شاهد (100٪) علائم تمام مراحل خواب و دوک‌های خواب را از خود نشان دادند. بعلاوه، هیچ دوک خوابی در 62 ٪ بیماران دارای سندروم بیداری بی پاسخ، و 21 ٪ بیماران دارای حداقل هوشیار، یافت نشد.

در باقی بیماران دارای اختلالات هوشیاری که دوک‌های خواب داشتند، تعداد و دامنه آن‌ها بظور قابل ملاحظه ای کمتر از گروه شاهد بود.