طب کار سازمانی، راهکاری مطمئن برای ایجاد محیط کاری ایمن و سالم

طب کار (OT) در پیشگیری، تشخیص و درمان صدمات و بیماری های شغلی و محیطی کاربرد دارد. هدف از این طب، افزایش بهره وری کارگران از طریق بهبود سلامت و ایمنی کلی آنها در محل کار، خانه و جامعه است. به طور کلی اهداف فعالیت پزشکان متخصص در زمینه طب کار شامل موارد زیر می شود:

• ارتقا و حفاظت از سلامت جسمی و روانی کارگران، خانواده ها و جوامع آنها، از طریق راهبردهای پیشگیرانه و فعالیت های آموزشی (مانند برنامه های سلامت و تندرستی)
• انجام غربالگری هایی قبل از استخدام، برای ارزیابی توانایی متقاضیان در برآورده کردن شرایط اولیه شغلی با شرایط کاری معقول
• تعیین منشا یک آسیب یا بیماری و تشخیص ارتباط یا عدم ارتباط آن با کار
• تشخیص و درمان آسیب ها و بیماری های شغلی و محیطی در بخش های اورژانس
• تسهیل بازگشت ایمن و سازنده کارگران به کار (مثلاً با بهینه سازی زمان بازگشت به کار) پس از آسیب یا بیماری
• ارزیابی میزان ناتوانی کارگران و توانایی آنها در انجام وظایف کاری ضروری، با شرایط کاری معقول پس از یک آسیب یا بیماری طولانی مدت
• ارزیابی ایمنی محیط کار با در نظر گرفتن تاثیر عوامل محیطی و ارگونومیکی
• تعیین محدودیت های تولیدی برای حفظ سلامت کارگران و ارائه توصیه هایی برای حفاظت از کارگران
• افزایش بهره وری نیروی کار در محیط کار

از این رو آزمایشات طب کار هم برای کارمندان و هم برای کارفرمایان سودمند هستند.

شایع ترین آسیب هایی که در طب کار مورد بررسی قرار می گیرند، کدامند؟

شایع ترین آسیب ها و بیماری هایی که در بخش اورژانس توسط متخصصین طب کار درمان می شوند، عبارتند از:

• رگ به رگ شدن و سایر آسیب های بافت نرم
• پارگی ها
• آسیب ناشی از حرکت های مکرر ( می تواند منجر به شرایطی مانند بورسیت، تاندونیت، یا سندرم گیر افتادن عصب شود.)
• درماتیت تماسی، به ویژه درماتیت تماسی تحریک کننده
• آسم
• استرس شغلی و بیماری روانی
• کم شنوایی ناشی از سر و صدا (به طور بالقوه دائمی)

گاهی اوقات یک آسیب (مثلا آسیب حرکتی مکرر) به دلیل ترکیبی از فعالیت های کاری و غیر کاری ایجاد می شود. در برخی موارد، بیماری های مرتبط با محیط، دارای علائم غیر اختصاصی هستند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض مونوکسید کربن می تواند یک بیماری ویروسی را تقلید کند و باعث سردرد، حالت تهوع و استفراغ شود.

متخصصان طب کار، بیمارانی را که در معرض آلاینده های محیطی غیر مرتبط با کار قرار دارند را نیز درمان می کنند. برای مثال، این افراد مسمومیت کودکان با سرب را مورد بررسی قرار می دهند.

در طب کار، وضعیت بیمار چگونه مورد بررسی قرار می گیرد؟

در محیط های مراقبت های اورژانسی، متخصصان OT در نظر می گیرند که آیا یک آسیب یا بیماری، شغلی است یا محیطی. بررسی شرح حال، از جمله محل وقوع آسیب و فعالیت بیمار در هنگام آسیب، معمولا به تعیین میزان و علت بیماری کمک می کند.

در نظر گرفتن تاثیر بالقوه عوامل محیطی در تشخیص بیماری، می تواند به جلوگیری از تاخیر در تشخیص کمک کند. عدم در نظر گرفتن عوامل شغلی یا محیطی، می تواند مانع از تشخیص برخی بیماری ها، مانند آسم شغلی و درماتیت تماسی شود. در نتیجه، این امر منجر به تاخیر در انجام اقداماتی برای کنترل قرار گرفتن در معرض عامل محرک می شود.

دو نشانه بالقوه برای تشخیص ارتباط بیماری فرد با فعالیت شغلی یا عوامل محیطی، عبارتند از:

• رویداد غیرقابل توضیح در شرح یک بیماری کم خطر

رویدادهای غیرقابل توضیح به دلیل قرار گرفتن در معرض شغلی یا محیطی رخ نمی دهند. با این حال، چنین رویدادهایی در یک بیماری کم خطر، می توانند باعث شناخت عوامل ناشناس در ایجاد بیماری شوند. به عنوان مثال، در یک مورد، پزشکان آترواسکلروز محیطی و شبکیه و آنژین صدری را در کارگران جوان بدون سابقه بیماری قلبی شناسایی کردند. این بررسی منجر به کشف این شد که مواجهه شغلی با دی سولفید کربن باعث ایجاد این علائم می شود. مشاهده چنین علائمی در این گروه سنی، غیر معمول است.

• داشتن گروهی از بیماران با علائم یا تشخیص مشابه

وجود گروهی از بیماران با علائم مشابه یا تشخیص مشابه در تشخیص علت شغلی یا محیطی بیماری موثر است. برای درک بهتر این مورد، به مثال های زیر دقت کنید:

• وجود سردرد، تهوع و استفراغ در گروهی از بیماران یک محل کار، نشان دهنده قرار گرفتن در معرض مونوکسید کربن احتمالی است.
• یک سرطان نادر کبدی در میان کارگران کارخانه، منجر به کشف این شد که وینیل کلرید یک ماده سرطان زا برای انسان می باشد.
• مجموعه ای از موارد سرطان مثانه با آلودگی آرسنیک در محیط مرتبط می باشد.

متخصصان طب کار ممکن است زمان بیشتری را نسبت به سایر پزشکان صرف بررسی علت آسیب یا بیماری کنند. بدین ترتیب می توانند به میزان ارتباط بیماری یا آسیب با کار پی ببرند. آنها می توانند به کارفرما در مورد راه های جلوگیری از آسیب یا بیماری در آینده مشاوره دهند. به عنوان بخشی از این مطالعه، متخصصان می توانند با ارزیابی ایمنی و ارگونومی محل کار، گزارشی از مواجهه شغلی کارکنان جمع آوری کنند. در این معاینات، متخصصان طب کار می توانند با کادر بهداشت صنعتی همکاری نمایند.

برای بیماری های غیرشغلی ناشی از قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، مانند مسمومیت کودکان با سرب، متخصصان OT به خانه بیمار مراجعه نمی کنند. البته در عوض، با مقامات بهداشت محلی مسئول چنین فعالیت هایی تماس می گیرند.

آیا ایمنی محل کار نیز مورد ارزیابی قرار می گیرد؟

در برخی موارد، یک متخصص بهداشت حرفه ای ممکن است ارزیابی ایمنی محل کار را پیشنهاد دهد. خطرات شغلی را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:

• آلاینده های هوا
• تهدیدات شیمیایی
• عوامل خطر ارگونومیک
• خطرات بیولوژیکی
• عوامل خطر فیزیکی

پزشک، ایمنی محل کار را برای یافتن یک یا چند نوع از این خطرات ارزیابی می کند. همچنین راه هایی را جهت کاهش خطرات احتمالی برای کارگران، به کارفرما پیشنهاد می دهد. هنگام ارائه توصیه ها، متخصص بهداشت حرفه ای، سلسله مراتب اقدامات کنترل خطر را در نظر می گیرد. مهم ترین اقدامات کنترلی عبارتند از:

• حذف، موثرترین اقدام کنترل ریسک، شامل حذف کامل عامل خطر از محل کار بدون جایگزینی
• جایگزینی، دومین اقدام موثر کنترل ریسک، شامل جایگزینی یک عامل خطر در محل کار با یک عامل کم خطر

هنگامی که حذف و جایگزینی قابل اعمال نباشند، کنترل های مهندسی، اداری و تجهیزات حفاظت فردی (PPE) در نظر گرفته می شوند.

• کنترل های فنی شامل به حداقل رساندن قرار گرفتن کارگران در معرض خطرات، با جداسازی فیزیکی کارگر از فرآیند یا ماشین است.
• کنترل های اداری نحوه تعامل کارگران با عوامل خطر را از طریق ساده سازی آموزش و رویه ها و محدودیت زمانی فعالیت تغییر می دهند.
• PPE کم اثرترین اقدام کنترل است. گاهی عواملی می توانند مانع از استفاده کارگران از تجهیزات حفاظت فردی شوند.

بحث و گفتگو با کارگران، کارفرما، مهندسان و سایر متخصصین بهداشت صنعتی می تواند در تعیین راهکارهای افزایش ایمنی محیط، موثر باشد.

چه آزمایش هایی در طب کار تجویز می شوند؟

متخصصان بهداشت حرفه ای ممکن است آزمایش های زیر را تجویز کنند:

• معاینات تشخیصی پزشکی

آزمایش های تشخیصی پزشکی شامل موارد زیر می شوند:

• رادیوگرافی استخوان و مفاصل
• عکس برداری با اشعه ایکس از قفسه سینه
• اکسیمتری برای آسیب حاد استنشاقی

این آزمایش ها اغلب برای ارزیابی اثرات صدمات و قرار گرفتن در معرض خطرات مورد نیاز هستند. برای تعیین اینکه آیا آسیب اندام به دلیل مواجهه یا حادثه شغلی بوده یا خیر، نیاز به یک معاینه پزشکی پس از سانحه می باشد.

• تست مواجهه (بیماران یا عوامل محیطی)

آزمایش مواجهه ممکن است برای تعیین میزان مواجهه شغلی با یک ماده به طور منظم یا پس از یک حادثه شغلی مورد نیاز باشد. بسته به ماده، نمونه ها به آزمایشگاه مرجع ارسال می شوند. در برخی موارد، متخصصان بهداشت حرفه ای از یک متخصص بهداشت صنعتی درخواست می کنند تا آزمایشات محل کار را انجام دهند. این آزمایشات عبارتند از: نمونه برداری از هوا یا نمونه برداری از سطح.

پس از برخی حوادث تولید، ممکن است سازمان های دولتی درگیر شوند. بنا به درخواست یک کارگر، مقام سازمان یا کارفرما، موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی، ارزیابی خطرات بهداشتی را انجام می دهد. بازرسی محل کار ممکن است توسط اداره ایمنی و بهداشت شغلی در صورت وجود موارد زیر، صورت می گیرد:

• پس از شکایت یک کارگر
• بعد از ارجاع از یک سازمان دولتی دیگر
• به صورت موردی در پی گزارش آسیب یا بیماری

آزمایش های تشخیصی برای تعیین میزان قرار گرفتن در معرض ماده در یک جامعه، توسط متخصصان بهداشت حرفه ای تجویز می شوند. چنین تحقیقاتی ممکن است با انتشار یک ماده در محیط زیست یا آلودگی گزارش شده توسط یک ماده آغاز شوند.

آیا قبل از استخدام هم آزمایشات طب کار صورت می گیرند؟

متخصصان بهداشت حرفه ای، غربالگری قبل از استخدام متقاضیان شغل و همچنین غربالگری اجباری ایالتی را طبق نیاز دولت انجام می دهند. از جمله سازمان هایی که انجام این آزمایش را اجباری کرده اند، عبارتند از: وزارت حمل و نقل، سازمان های نظامی و کارفرمایان خصوصی. در غربالگری قبل از استخدام و غربالگری اجباری دولتی، متخصصان بهداشت حرفه ای شرایط متقاضی را ارزیابی می کنند. در این بررسی متوجه می شوند که آیا یک کارمند می تواند به طور ایمن وظایف خود را در موقعیتی مشخص انجام دهد یا خیر.

در این بررسی ها موارد زیر در نظر گرفته می شوند:

• وجود بیماری ها یا شرایط مزمن قبلی
• استفاده از داروهای مختل کننده
• وجود سوء مصرف مواد
• یافته های معاینه فیزیکی

اغلب قبل از استخدام، آزمایش مواد مخدر انجام می شود. بسیاری از شرکت ها از پروتکل های دولتی در خط مشی های آزمایش پیروی می کنند. این پروتکل ها شامل غربالگری اولیه برای تشخیص داروها در ادرار می شود. شرکت های دیگر ترجیح می دهند که از نمونه های زیست مواد جایگزین مانند بزاق یا مو، برای تجزیه و تحلیل استفاده کنند.

درمان و بازگشت به کار کارکنان بیمار چه مقدار زمان می برد؟

متخصصان طب کار با استفاده از روش ها و استانداردهای مراقبتی رایج، بیماری ها و آسیب های حاد و مزمن شغلی را درمان می کنند. ممکن است نیاز به مشاوره با متخصص، فوق تخصص، فیزیوتراپ یا کاردرمان باشد. برخی از کارفرمایان، شبکه ای از متخصصان دارند که پزشک بهداشت حرفه ای می تواند بیماران را به آنها ارجاع دهد.

هدف اصلی پزشک معالج، بازگشت کارگر به کار است. تحقیقات نشان می دهند که بازگشت زودهنگام به کار می تواند مدت زمان دوری از کار و ناتوانی طولانی مدت را کاهش دهد. هنگامی که کارگران دچار آسیب یا بیماری حاد شوند، نمی توانند به کار عادی خود بازگردند. از این رو ممکن است یک برنامه کاری انتقالی به آنها اختصاص داده شود. گاهی اوقات به آن کار سبک یا اصلاح شده گفته می شود.

برای مثال، یک متخصص بهداشت حرفه ای ممکن است بر اساس شرایط بالینی فعلی کارگر، برخی فعالیت ها را محدود کند. نظارت پزشکی برای شناسایی خطرات شغلی نیازمند اقدامات پیشگیرانه، شامل معاینات دوره ای یک یا چند کارگر در مدت زمان طولانی می شود. نظارت عموما بر اساس نتایج غربالگری گروهی از کارگران است که از نظر تغییرات پاتولوژیک در وضعیت سلامتی خود ارزیابی می شوند. بسته به عامل، ممکن است غربالگری، نظارت یا هر دو لازم باشند.

جمع بندی

طب کار نقش مهمی در تضمین سلامت و ایمنی کارگران در صنایع مختلف دارد. با اقدامات پیشگیرانه، آموزش و خدمات پزشکی مناسب، کارفرمایان می توانند محیط کاری سالم و سازنده را برای کارکنان خود ایجاد کنند. ضمن اینکه در استخدام کارکنان سالم کاربرد دارد. همچنین توسط آزمایشات صورت گرفته، می توان عوامل خطرآفرین را شناسایی و کاهش داد.

اگر شما یا همکارانتان به خدمات پزشکی حرفه ای نیاز دارید، توصیه می کنیم از وب سایت آنی آزما دیدن کنید. به کمک این پلتفرم، می توانید خدمات و مشاوره پزشکی را در محل دریافت کنید. ضمن اینکه هزینه طب کار در این پلتفرم به صرفه می باشد.