معنی ضرب المثل آفتابه لگن هفت دست شام و ناهار هیچی

معنی ضرب المثل آفتابه لگن هفت دست شام و ناهار هیچی

ضرب المثل ها روایاتی از گذشته هستند که آداب و رسوم و نگرش یک ملت و حتی افراد را بیان می کنند. آنها اغلب درس ها، پندها و یادآوری های اخلاقی ارزشمندی را به همراه دارند. یکی از این ضرب المثل ها این است که « آفتابه لگن هفت دست شام و ناهار هیچی ».

این  اصطلاح در زبان فارسی به افرادی اطلاق می‌شود که قبل از شروع کار و در تعریف آن زیاده روی می کنند اما در انجام درست کار کوتاهی می نمایند همچنین می‌تواند افرادی را توصیف کند که نیازهای اساسی خود را نادیده می‌گیرند، اما به اسراف مشغول هستند.

در زمان های قدیم آفتابه لگن از وسایل رایج برای شستن دست و صورت بود. زمانی که مردم با دست غذا می خوردند رسم بر این بود که قبل از غذا دست های خود را با آفتابه و لگن می شستند. در مجالس، آفتابه و لگن را سر سفره می آوردند و آن را به هر مهمان میدادند تا دستانشان را می شستند و با حوله خشک می کردند.

از آنجایی که آفتابه لگن جزئی از تزیین سفره محسوب می‌شد، برخی افراد سعی می‌کردند آفتابه و لگن‌های متعددی را به سفره بیاورند تا نشان دهند که غذا و پذیرایی مفصل است. اما در مواقعی اینطور نبود و تمرکز سفره آرایی و تشریفات بیشتر بر آفتابه و لگن بود تا فراوانی غذاها و خوراکی ها.

این ضرب المثل در واقع استعاره ای است برای افرادی که ظاهر و آراستگی را بر اصل کار خود ترجیح می دهند. اینها افرادی هستند که در مقدمات یک کار اغراق می کنند اما در انجام کار به درستی شکست می خورند. یا آن دسته از افرادی که در تامین نیازهای اساسی خود ناتوانند، در حالی که سعی میکنند در ظاهر اینطور به نظر نرسند.