معنی ضرب المثل طاقچه بالا گذاشتن

مفهوم ضرب المثل طاقچه بالا گذاشتن

در زمان قدیم برخی خانه ها طوری طراحی میشد که دو نوع طاقچه داشت؛ یک طاقچه کوتاه تر که دست همه به آن میرسید و طاقچه دیگر بالاتر از این طاقچه ها ساخته می شد و دست کسی به آن نمی رسید. معمولا اشیاء ارزشمند را در آن قرار می دادند. حال وقتی کسی خیلی خودش را دست بالا می گیرد به او می گویند طاقچه بالا می گذارد؛ یعنی خودش را انقدر ارزشمند می داند که مایل نیست کسی به او نزدیک شود.

ضرب المثل طاقچه بالا گذاشتن در مورد کسی است که خود را برتر از دیگران بداند و با رفتارش کاری کند که کسی به او نزدیک نشود. این اصطلاح در واقع یک ضرب المثل فارسی است و به معنای این است که هنگامی که یک فرد خود را بیش از حد برتر از دیگران می‌داند، از رفتار و روش‌های خاصی استفاده می‌کند تا افراد دیگر نتوانند به او نزدیک شوند.

این ضرب المثل به وضوح نشان می‌دهد که این نوع رفتار باعث دوری و جدا شدن افراد از این شخص می‌شود. در ادامه، به توضیح بیشتر درباره این ضرب المثل می‌پردازم:

فردی که خود را برتر از دیگران می‌داند، ممکن است رفتاری متکبرانه و خودمحور داشته باشد. این رفتار می‌تواند شامل نشان دادن خودبزرگی، تملق به خود، حمله به دیگران یا نادیده گرفتن نظرات و نیازهای دیگران باشد.

فردی که باور دارد خودش برتر است، ممکن است تمایلی به همکاری با دیگران نداشته باشد و به جای آن، انزوا و جدا شدن از گروه را ترجیح دهد. این رفتار می‌تواند باعث عدم توانایی در تشکیل ارتباط و ایجاد روابط مثبت با دیگران شود.

فردی که مصداق این ضرب المثل است ممکن است به دیگران با خشونت و ناخوشایندی برخورد کند و این می‌تواند شامل تهدیدها، تحقیر کردن، زورگویی و حتی خشونت جسمی و روانی باشد. این نوع رفتار باعث می‌شود دیگران از این فرد دوری کنند و به او نزدیک نشوند.

به طور کلی، ضرب المثل طاقچه بالا گذاشتن به تمامی کسانی اشاره می‌کند که خصوصیات ذکر شده در بالا در مورد آنها صدق می کند و همه این رفتارها باعث دوری و جدا شدن افراد جامعه  از فردی که خود را برتر می‌داند می‌شوند و از ضرب المثل هایی است که در جمع های خانوادگی یا دوستانه زیاد مورد استفاده همه ما قرار می گیرند.