همه چیز در مورد بیماری پروکتیت؛ علائم و روش های درمان
بیماری پروکتیک یکی از بیماری های گوارشی است که در بین میلیون ها نفر که از بیماری التهابی روده رنج می برند رایج است.
این بیماری گوارشی با التهاب پوشش رکتوم و مقعد مشخص می شود و معمولاً تنها شش اینچ انتهایی راست روده را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث درد رکتوم، اسهال، خونریزی و ترشحات و همچنین احساس مداوم نیاز به اجابت مزاج شود.
پروکتیک در افرادی که به بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) مبتلا هستند، شایع است. عفونت های مقاربتی یکی دیگر از علل شایع است. در این مطلب هر آنچه باید در مورد این بیماری بدانید را بیان کردیم.
علائم شایع بیماری پروکتیک
- بیماری التهابی روده از قبیل کولیت اولسراتیو و بیماری کرون
- کولیت اولسراتیو باعث التهاب و زخم در روده بزرگ از جمله راست روده می شود.
- بیماری کرون باعث التهاب و تحریک هر بخشی از دستگاه گوارش می شود.
- پروکتیت عفونی از چندین بیماری مقاربتی (STDs) که رکتوم را آلوده کرده و باعث پروکتیک می شوند.
- سایر عفونت‌های رکتوم که باعث پروکتیک می شوند از قبیل عفونت‌هایی که باعث مسمومیت غذایی می‌شوند، مانند سالمونلا NIH و عفونت‌های پیوند خارجی کمپیلوباکتر NIH
- افرادی که طی جراحی استومی روده دچار پروکتیت انحرافی یا التهاب در رکتوم شوند.
- تنسموس که به معنای احساس میل مداوم برای اجابت مزاج است
- نیاز فوری به اجابت مزاج
- اسهال یا یبوست
- گرفتگی و درد در مقعد، راست روده یا سمت چپ شکم در حین اجابت مزاج
- دفع خون همراه با مدفوع یا خونریزی مقعدی
- دفع مخاط یا چرک با مدفوع
چرا به این بیماری مبتلا می شویم؟
- انتقال بیماری از طریق مقاربت مقعدی یا دهانی. بیماری های مقاربتی که باعث پروکتیک می شوند عبارتند از هرپس سیمپلکس، سوزاک، کلامیدیا و سیفلیس.
- عفونت های باکتریایی از قبیل کمپیلوباکتر، سالمونلا و استرپتوکوک که از طریق جنسی منتقل نمی شوند.
- افرا مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو که شامل التهاب دستگاه گوارش هستند.
- علل دیگر این بیماری شامل پرتودرمانی (مانند سرطان رکتوم، رحم، دهانه رحم یا پروستات)، آسیب به رکتوم یا مصرف آنتی بیوتیک عفونت های مختلف است.
اگر بیماری پروکتیک درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
کم خونی خونریزی مزمن از مقعد که می تواند باعث کم خونی شود. با کم خونی، شما گلبول های قرمز کافی برای حمل اکسیژن به بافت های خود ندارید. از طرفی کم خونی باعث احساس خستگی، سرگیجه، تنگی نفس، سردرد، رنگ پریدگی پوست و تحریک پذیری می شود.
التهاب مزمن در رکتوم می تواند منجر به زخم های باز (زخم) در پوشش داخلی راست روده شود.
گاهی اوقات زخم ها به طور کامل از طریق دیواره روده گسترش می یابند و یک فیستول ایجاد می کنند، که یک قسمت زخم آلود بین قسمت های مختلف روده، بین روده و پوست، یا بین روده و سایر اندام ها مانند مثانه و واژن ایجاد شود.
چطور می توانیم به این بیماری مبتلا نشویم؟
برای کاهش خطر ابتلا به پروکتیک، اقداماتی را برای محافظت از خود در برابر عفونت های مقاربتی (STIs) انجام دهید. مطمئن ترین راه برای پیشگیری از بیماری مقاربتی، پرهیز از رابطه جنسی به ویژه رابطه جنسی مقعدی است. استفاده از کاندوم لاتکس در هر تماس جنسی و عدم داشتن رابطه جنسی با کسی که زخم یا ترشحات غیرعادی در ناحیه تناسلی دارد. البته باید از پزشک خود بپرسید که چه زمانی برقراری مجدد رابطه جنسی بی خطر است.
برای جلوگیری از پروکتیک باید چه کارهایی باید انجام داد:
- تمرین رابطه جنسی ایمن: استفاده از کاندوم و داشتن تنها یک شریک جنسی می تواند از بیماری های مقاربتی که باعث پروکتیک شود جلوگیری کند.
- خوردن یک رژیم غذایی متعادل و کاهش مصرف کافئین، الکل و غذاهای پرچرب ممکن است به کاهش علائم کولیت اولسراتیو کمک کند.
- تکنیک های کاهش استرس، مانند یوگا، تای چی، و آرامش عمیق نیز ممکن است خطر ابتلا به IBD را کاهش دهند که می تواند باعث پروکتیک شود.
چه داروهایی برای بیماری پروکتیک تجویز می شود؟
نوع دارویی که پزشک شما تجویز می کند به علت پروکتیک بستگی دارد و داروهایی از قبیل زیر تجویز می شود:
- پروکتیک ناشی از عفونت باکتریایی یا ویروسی را می توان با آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد ویروسی (مانند داروهای تبخال) درمان کرد.
- پروکتیت ناشی از پرتودرمانی، خونریزی از پروکتیت مزمن باعث کم خونی می شود.
- پروکتیت ناشی از IBD: پزشک شما برای کاهش التهاب ناشی از IBD موثر است و باید از داروهای ضد التهابی (مانند کورتیکواستروئیدها، سولفاسالازین یا سایر داروها) یا داروهایی برای توقف اسهال استفاده کنید.
- پروکتیک ناشی از آنتی بیوتیک ها: پزشک شما ممکن است مترونیدازول (Flagyl) یا وانکومایسین (Vancocin) را تجویز کند.
- علاوه بر این درمان‌های مرسوم، طب سوزنی، گیاهان دارویی و مکمل‌های غذایی به تسکین علائم پروکتیک کمک کنند.
- در موارد شدیدتر لیزر درمانی توصیه می شود.
برای درمان بیماری پروکتیک چه تغذیه و مکمل های غذایی توصیه می شود؟
- غذاهای آنتی اکسیدانی از جمله میوه ها (مانند زغال اخته، گیلاس و گوجه فرنگی) و سبزیجات (مانند کدو حلوایی و فلفل دلمه ای) بخورید.
- از غذاهای سرشار از ویتامین B، کلسیم و منیزیم مانند بادام، لوبیا، غلات کامل و سبزیجات با برگ های تیره (مانند اسفناج و کلم پیچ) استفاده کنید.
- از غذاهای تصفیه شده مانند نان سفید، پاستا و به خصوص شکر خودداری کنید.
- گوشت قرمز کمتر و بیشتر گوشت بدون چربی، ماهی آب سرد، توفو (سویا، در صورت عدم حساسیت) یا لوبیا برای پروتئین مصرف کنید.
- از روغن های سالم مانند روغن زیتون یا روغن نارگیل استفاده کنید.
- کاهش یا حذف چربی های ترانس موجود در محصولاتی از قبیل کلوچه ها، کراکرها، کیک ها، سیب زمینی سرخ کرده، دونات ها، غذاهای فرآوری شده و مارگارین.
- از مصرف کافئین، الکل و تنباکو خودداری کنید.
- روزانه 6 تا 8 لیوان آب بنوشید.
- حداقل 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته ورزش کنید.
- دریافت فیبر محلول بیشتر در رژیم غذایی خود مانند سیب، جو دو سر و دانه های کتان
- ویتامین C، ویتامین E به کاهش علائم پروکتیک ناشی از پرتودرمانی کمک می کند.
- مصرف اسیدهای چرب امگا 3، مانند اسیدهای چرب موجود در روغن ماهی که علائم پروکتوکولیت را کاهش می‌دهند.
- روان درمانی از قبیل بیوفیدبک و هیپنوتیزم درمانی همراه با تکنیک های کاهش استرس به تسکین علائم پروکتیک کمک می کند.
