روش های مختلف برای جایگزین کردن ریشه دندان از دست رفته

همان طور که می دانید روش های مختلفی از جمله ایمپلنت دندان، روکش های بریج و پروتز های مصنوعی برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته وجود دارد. اما در این میان قابل اطمینان ترین روش دائمی که نتیجه ای بسیار موفقیت آمیز دارد، ایمپلنت کردن دندان است. ایمپلنت ها در واقع یک ریشه مصنوعی هستند که می توانند عملکرد کاملاً مشابهی با دندان های طبیعی داشته باشند. بر خلاف پروتز ها و روکش های بریج، این روش به دندان های مجاور آسیبی وارد نمی کند و جابجا نمی شود.

انتخاب بهترین روش برای کاشت جایگزین دندان های از بین رفته:

گاهی تصمیم گیری برای انتخاب بهترین روش برای جایگزین کردن شکاف ایجاد شده در اثر از دست دادن دندان ها کاری دشوار است. زیرا عوامل مختلفی تعیین می کنند که بیمار برای کدام روش کاندید مناسبی است. مهم ترین موضوع، وضعیت سلامت استخوان فک، لثه ها و بافت های دهانی بیمار است. در صورتی که مراجعه کننده به بیماری های خاص مبتلا باشد یا مشکلات لثه داشته باشد، روش ایمپلنت دندان منتفی است. هزینه های اجرای ایمپلنت نیز بسیار بالاتر از پروتز های مصنوعی یا روش بریج است. به همین دلیل گاهاً به دلیل محدودیت بودجه مالی بیمار روش ایمپلنت کنار گذاشته می شود.

تجربه افرادی که ایمپلنت کرده اند:

افرادی که ایمپلنت دندان کرده اند در هنگام غذا خوردن و تکلم دچار مشکل نمی شوند. همچنین ظاهر این دندان ها بسیار طبیعی بوده و متحرک نیستند. این دندان ها به شدت بر زیبایی لبخند فرد تأثیر می گذارند مخصوصاً اگر دندان های جلو از دست رفته باشند. بنابراین اعتماد به نفس فرد را افزایش می دهند و کیفیت غذا خوردن و تکلم او را بهبود می بخشند. اما برخی از افراد از پروتز های دندانی یا همان دندان های مصنوعی متحرک استفاده می کنند. در ادامه به تفاوت این دو روش درمانی اشاره ای خواهیم داشت.

کاشت ایمپلنت دندان:

ایمپلنت دندان جدید ترین متد درمانی برای جایگزین کردن دائمی دندان هایی است که کشیده شده اند. پایه ایمپلنت که نقش ریشه دندان را بازی می کند در طی یک جلسه جراحی در استخوان فک بیمار کاشته می شود. سپس بعد از طی دوران بهبودی که چند ماهی طول می کشد، اباتمنت و در نهایت تاج مصنوعی جایگذاری می شوند. این روش برای جایگزین کردن یک یا چند دندان استفاده می شود. همچنین امکان جایگزین کردن کل دندان های یک فک نیز وجود دارد.

پروتز های دندانی:

پروتز ها یا دندان های مصنوعی بر خلاف ایمپلنت دندان، متحرک هستند. پروتز ها هم می توانند برای جایگزین کردن یک یا چند دندان استفاده شوند. استفاده از پروتز برای جایگزین کردن دندان های یک فک بسیار رایج است. وظیفه پروتز ها، اصلاح فرم و عملکرد فک بیمار است و بر اساس آناتومی فک بیمار طراحی می شوند. این دندان های مصنوعی معمولاً به روش ایجاد خلاء بین کام سخت و دندان های فوقانی یا با استفاده از حلقه های فولادی ضد زنگ حمایت و فیکس می شوند. اما در هر صورت ممکن است گاهی به هنگام خوردن مواد غذایی سخت ایجاد مشکل کنند.

ایمپلنت دندان یا پروتز؟

ایمپلنت دندان 100 درصد عملکرد و ظاهر بهتری دارد. همچنین قابل اطمینان تر بوده و مشکلات کمتری در طول زمان ایجاد می کند. مقاومت ایمپلنت ها بسیار بالا بوده و در صورتی که به درستی نگهداری شوند هرگز دچار پیچش و شکستگی نخواهند شد. اعمال فشار زیاد و ناگهانی به ایمپلنت می تواند منجر به شکستگی آن شود.

لازم است بدانید که قدرت جویدن در افرادی که ایمپلنت دندان دارند پنج برابر افرادی است که از پروتز های دندانی استفاده می کنند. بنابراین جویدن غذا و تکلم در این افراد بسیار آسان تر است. همچنین جویدن غذاهای سخت می تواند برای افرادی که از پروتز ها استفاده می کنند آزار دهنده باشد. زیرا این نیرو مستقیماً به استخوان فک و لثه وارد شده و می تواند بسیار دردناک باشد.

پروسه اجرای ایمپلنت دندان و پروتز دندان:

اجرای ایمپلنت دندان طی یک مرحله، دو مرحله یا به صورت فوری در یک جلسه می تواند انجام شود. ایمپلنت فوری، تنها برای دندان های جلو و در صورتی که استخوان فک بیمار استقامت کافی داشته باشد انجام می گردد. اما کاشت ایمپلنت معمولاً به مدت زمانی برای استراحت نیاز دارد تا به طور کامل جوش بخورد و به بخشی از بدن تبدیل شود.

ساخت پروتز دندان کمی ساده تر و در واقع روشی کم تهاجم تر است. ابتدا در صورت نیاز دندان های خراب کشیده می شوند. سپس بعد از بهبودی، از فک ها قالب گرفته می شود. رنگ دندان با توجه به رنگ دندان های طبیعی بیمار انتخاب و پروتز توسط لابراتوار ساخته می شود. پروتز ساخته شده در جلسه ای جداگانه در دهان بیمار پرو می شود تا هرگونه مشکل برطرف گردد. لازم است بدانید که پروتز ها باید هر 5 تا 7 سال یکبار تعویض شوند. زیرا یک جسم خارجی در دهان هستند و می توانند دچار تغییر رنگ و بوی نامطبوع شوند.