سندرم پیتر پن؛ علل، علائم و راهکارهای مقابله با آن

در این مطلب از مجله اینترنتی مثبت 1، به بررسی علل، علائم و راهکارهای مقابله با سندرم پیتر پن میپردازیم. با ما تا انتهای این مطلب همراه باشید.

آیا تا به حال اسم سندرم پیتر پن به گوشتان خورده؟

سندرم پیتر پن نام الگوی رفتاری مردانی است که شخصیت آنها از لحاظ قبول کردن مسئولیت‌های عاطفی و مالی رشد نکرده است البته این الگو هر جنس و فرهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بسیاری از کارشناسان معتقدند این الگوی رفتاری یک وضعیت بهداشت روان است که بر روابط و کیفیت زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به این سندرم هر روز طبق فلسفه امروز نمی‌توانم مانند افراد بزرگسال رفتار کنم زندگی می‌کنند.

سندرم پیتر پن چیست؟

سندرم پیتر پن، به این معنی که فرد بالغ نمی‌خواهد مسئولیت‌های فردی در سن و سال خود را به عهده بگیرد. سندرم پیتر پن یک سندرم روانشناسی است که از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. افراد مبتلا به این سندرم هیچ مسئولیتی را بر عهده نمیگیرند و آرزو می‌کنند همه اطرافیان از سبک زندگی آنها حمایت کنند. تشخیص این سندرم به دلیل گرایش‌های کودکانه فرد بالغ دشوار است.

علائم سندرم پیتر پن

• انداختن فعالیت‌ها و تصمیمات بزرگ به دیگران
• غافل شدن از کارهای خانه و مسئولیت‌های مراقبت از کودک
• ترجیح می‌دهند امروز زندگی کنند و علاقه چندانی به برنامه‌های بلند مدت ندارند.
• نداشتن روابط عاطفی
• بی خردانه پول خرج کردن و مشکلات مالی
• به طور مداوم از پرداختن به مسائل ازدواج خودداری می‌کنند.
• نداشتن اهداف شغلی
• الگوی از دست دادن شغل به دلیل عدم تلاش کافی
• با احساس خستگی، چالش یا استرس مرتباً کارها و مسئولیت‌ها را رها می‌کنند.
• بدون صرف وقت برای یادگیری مهارتی خاص، از یک رشته به یک رشته دیگر می‌روند.
• اهداف غیر واقعی و رؤیایی
• تمایل به بهانه گرفتن و سرزنش دیگران
• علاقه کم یا هیچ به رشد شخصی
• ترس از قضاوت منفی
• مصرف کردن مواد مخدر، برای فرار از احساسات یا مسئولیت‌های دشوار

این علائم اگر مانع موفقیت و عدم تلاش در زندگی شود فرد مبتلا به سندرم پیتر پن است. برخی از افراد مبتلا به این سندرم رفتارهای خودشیفتگی دارند. علاوه بر این، هرکسی که دارای این صفات است، دارای ویژگی خودشیفتگی نیز نیست. بسیاری از کارشناسان خودشیفتگی را روشی افراطی برای جبران عزت نفس پایین و ارزشمندی خود می‌دانند.

دلایل رفتارهای سندرم پیتر پن

1. تجربیات دوران کودکی

برخی از شیوه‌های تربیتی در دوران کودکی منجر به عدم یادگیری مهارت‌های مسئولیت پذیری و لذت جویی در بزرگسالی می‌شود.

2. فرزندپروری

همه ما والدینی را می‌شناسیم که هرگز به گودکان خود نه نگفته‌اند و همه درخواست‌های آنها را بدون آموختن مهارت‌های زندگی انجام داده‌اند.

شیوه تربیتی بچگانه والدین اغلب محدودیت‌های زیادی (یا هرگونه محدودیتی) در رفتار کودکان ایجاد می‌کند. به عنوان نمونه هنگام انجام کار اشتباه، والدین کار منفی کودک را مثبت تلقی می‌کنند. آموزش ندادن مهارتهایی مانند بودجه بندی، تمیز کردن خانه یا مهارتهای ساده تعمیر و رفتارهای حفظ روابط به کودکان.

3. عوامل اقتصادی

مشکلات اقتصادی به ویژه در نسل‌های جوان منجر به بروز این سندرم می‌شود. به عبارت دیگر، ورود به دنیای بزرگسالی انگیزه شخصی و مهارت‌های اجتماعی کمی دشوارتر می‌شود. دستمزد پایین‌تر و فرصت‌های کاری کمتر، استرس و اضطراب مالی بیشتری ایجاد کرده است و در برخی از افراد با اجتناب از مسئولیت کامل مالی همراه است.

4. آموخته نشدن مهارتهای بزرگسالان

ممکن است قبلاً اصطلاح “بزرگسالی” را شنیده باشید. این اصطلاح برای توصیف مهارت‌های اساسی بزرگسالان استفاده می‌شود. نمونه‌هایی از این موارد عبارتند از تعیین وقت ملاقات با پزشک، پرداخت مالیات و پرداخت قبض‌ها. بسیاری از مدارس، مهارت‌های بزرگسالان را آموزش نمی‌دهند. اکثر افراد فاقد این مهارت‌ها می‌شوند و نمی‌توانند مسئولیت بزرگسالان را بر عهده بگیرند.

راهکارهای مقابله با سندرم پیتر پن

• مفاهیم بزرگسالان را به تدریج به آنها معرفی کنید. به عنوان مثال، وقتی صحبت از کار می‌شود از یک کار آسان شروع کنند.
• دور کردن حواس پرتی‌ها از زندگی. اگرچه حواس پرتی در حد متوسط خوب است، اما فرد مبتلا به این سندرم به جای اینکه مسئولیت‌هایی را بپذیرد، مدام وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی یا بازی‌های ویدیویی می‌گذراند.

خلاصه
در بسیاری از موارد، عدم رشد افراد به اطرافیان خود آسیب می‌رساند. افراد مبتلا به سندرم پیتر پن ممکن است علائم خود را مشکل ساز نبینند به همین دلیل خانواده درمانی یا مشاوره زوجین تا حدودی به روابط سالم‌تر و متعادل‌تر و مستقل کمک می‌کند.