تمرین اصلاحی برای درمان پای پرانتزی و کمردرد
ژنو واروم اصطلاحی لاتین است که برای توصیف پاهای پرانتزی استفاده میشود. این وضعیت ممکن است از نوزادی تا بزرگسالی بروز کند و علل بسیار متنوعی داشته باشد. با شدت گرفتن، بیمار ممکن است چرخش جانبی زانو و راه رفتن اردکی را نشان دهد. ممکن است اثرات ثانویه در مفصل ران و مچ پا نیز به وجود آورد. پای پرانتزی ممکن است با اختلاف عملکرد اندام به صورت یک طرفه و یا عملکرد دو طرفه ایجاد شود. سابقه خانوادگی و سابقه پزشکی ممکن است سرنخ‌هایی را برای احتمال تداوم یا پیشرفت زانوی پرانتزی در فرد نشان دهد. در افراد مبتلا به این بیماری ، وضعیت قرارگیری استخوان ساق پا (درشت نی) با استخوان ران، نامناسب و نادرست است. پای پرانتزی در نوزادان تازه متولد شده رایج است. در كودكان بزرگ‌تر و بزرگسالان، این بیماری معمولاً به دلیل استخوان بندی نامناسب ناشی از راشیتیسم، سرطان یا آرتروز ایجاد میشود. مشاغل خاص می‌تواند خطر ابتلا به زانو را افزایش دهد.
تشخیص پای پرانتزی آسان است اما متخصص می‌تواند تشخیص دهد که این بیماری تا چه حد شدید است یا اینکه ناشی از یک بیماری زمینه‌ای است یا خیر. در حین مراجعه به متخصص او به کمک تست‌های مخصوص، پاها را اندازه‌گیری کرده و راه رفتن فرد را مشاهده می‌کند. آن‌ها ممکن است برای دیدن هرگونه ناهنجاری استخوانی در پاها و زانوها، یک پرتونگاری یا آزمایشات تصویربرداری دیگری تجویز کنند که به تشخیص بهتر و سریع‌تر وجود زانوی پرانتزی کمک کند. همچنین ممکن است آزمایش خون را برای کمک به تعیین اینکه آیا مشکل شما ناشی از بیماری دیگری مانند rickets یا Paget’s disease است، تجویز کنند.
درمان‌های سخت و خاص معمولاً برای نوزادان و کودکان نوپا توصیه نمی‌شود، مگر اینکه شرایط حادی مشخص شود. در صورت شدیدتر شدن و بدتر شدن بیماری، یا در صورت تشخیص بیماری دیگری که باعث ایجاد پای پرانتزی شده، ممکن است درمان توصیه شود. گزینه‌های درمانی پای پرانتزی شامل موارد زیر است:
- استفاده از صندل و کفی کفش‌های طبی و مخصوص
- حرکات اصلاحی
- استفاده از بریس
- گچ گیری
- در موارد شدید جراحی برای اصلاح ناهنجاری‌های استخوانی
- درمان بیماری‌هایی که باعث پای پرانتزی شده‌اند.
در دنیای امروز که انسان ها به طور فزاینده ای در حال رفت و آمد های طولانی با ماشین برای رفتن به سر کار، نشستن های طولانی مدت پشت میز و همین طور گذراندن وقت های طولانی پشت سیستم و کار با موبایل ها و تبلت ها هستند، داشتن سفتی و خشکی در کمر و به طبع آن درد در کمر، امری طبیعی محسوب می شود. مهمتر از آن، باید این نکته را هم دانست که تنها درمان این خشکی و کمر درد، حرکات کششی نیست!
در حالی که که همه ما مطمئناً از چند کشش کمر برای مبارزه با وضعیت خمیده سبک زندگی بی تحرک خود سود می بریم، درمان کمردرد صرفاً با کشش باعث تسکین موقتی می شود و به همین دلیل است که اغلب بیماران می گویند: “کمر من هنوز هم خشک است.” و جالب است که در ادامه هم به این نکته اشاره می کنند که : “هرچه حرکات کششی هم انجام می دهم بی فایده است”. شما هم کنجکاو شدید؟ پس به خواندن ادامه دهید تا یاد بگیرید چگونه کمر درد را برای همیشه درمان کنید.
اول، لازم است علت سفت و خشکی کمر، یا به طور کلی اکثریت گرفتگی عضلات را درک کنیم. سفتی عضلانی اغلب علامتی است که در نتیجه پوزیشن های ثابت و انقباضات مداوم عضلانی ایجاد می شود. به عنوان انسان های دوپا، عضله های کمری ما نقش استقامتی و حمایتی را ایفا می کنند که باعث ثبات می شوند و ما را در طول روز ایستاده نگه می دارند. این کار آسان نیست، و بسیاری از کمرها به سادگی از عهده وظایف خود برنمی‌آیند و در نتیجه احساس می‌کنیم که جنگی در کمر ما برای این استقامت و ایستادگی و عمودی نگه داشتن ستون فقرات به وجود آمده! بنابراین بهترین درمان برای رهایی همیشگی از کمر درد ممکن است کشش کمر نباشد، بلکه تقویت کمر باشد.
علت کمر درد هر یک از موارد فوق می تواند باشد. اما راه های درمان آن کدامند؟ دارو درمانی، عمل های جراحی، استراحت، حرکت های اصلاحی، درمان های فیزیوتراپی و … از راه های درمان کمر درد می باشند. هر یک از انواع کمر درد ها به تشخیص پزشک دارای شیوه درمانی متفاوتی هستند. پزشک با استفاده از ان آر آی، اشعه ایکس، اسکن استخوان، آزمایش خون، الکترومیوگرافی و برخی آزمایشات دیگر نوع کمر درد را تشخیص می دهد. مثلا تشخیص کمر درد به علت دیسک برآمده یا شکستگی توسط پزشک صورت می گیرد.
پزشک پس از تشخیص نوع و علت کمر درد اقدام به تجویز دارو و یا انجام عمل جراحی می کند. درمان های خانگی و یا سنتی نیز برای درمان کمر درد وجود دارند که بسیاری از افراد برای درمان کمر درد به آن روی می آورند. ممکن است پزشک عمل جراحی را بهترین درمان برای کمر درد فرد بداند. هر یک از انواع کمر درد دارای علائم مختلفی چون تب، درد پایین پاها، بی حسی باسن یا مقعد و اطراف دستگاه تناسلی، التهاب یا تورم در قسمت پشت و … می باشند.
