در این مطلب خواهیم آموخت که چگونه امید داشته باشیم، باما همراه باشید 🙂
همیشه در آیات و روایت‌ها تأکید بسیاری برای امیدوار بودن در زندگی انسان شده است و اگر فردی امید به زندگی نداشته باشد، برنامه‌ریزی و هدفی ندارد و برای او دنیا به آخر رسیده و هیچ سعی و تلاشی برای بهتر زندگی کردن از خود نشان نمی‌دهد. درنتیجه این افراد دچار یاس و ناامیدی شده و گاهی اوقات دست به خودکشی می‌زنند.
راه‌های رسیدن به امید
توکل به خدا
اولین راهکار رسیدن به امید را می‌توان «توکل به خدا» دانست. زمانی که فرد توکل به خدا داشته باشد، مشکلات و بن‌بست زندگی او را از پای درنیاورده و دچار یاس و ناامیدی نمی‌شود.
اگر ازنظر مالی و یا معنوی خود را پایین‌تر از دیگران بداند، با توکل بر خدا تلاش و کوشش خود را ادامه می‌دهند و می‌گویند «اگر خداوند به افراد موفق نعمت و برتری داده است، پس همان خداوند به ما هم برتری خواهد داد.»
داشتن هدف
فردی که در زندگی خود هدفی ندارد، امید به زندگی هم ندارد. فردی که هدف و برنامه‌ای برای زندگی نداشته باشد، هیچ تلاشی برای رسیدن به او انجام نداده و هیچ برنامه‌ریزی برای آینده خود ندارد و زندگی برای او به اتمام رسیده است و دچار یاس و ناامیدی می‌شود.
مثلاً زمانی که خداوند به زنی فرزندی اعطا می‌کند، هدفی برای او مشخص می‌شود که هدف، بزرگ کردن آن فرزند است و نسبت به آن کودک وابستگی و تعهد دارد. درنتیجه زندگی برای فرد شیرین می‌شود؛ زیرا هدف او مشخص‌شده است. حتی اگر فردی ۹۰ سال سن داشته باشد و هدفی برای زندگی داشته باشد بیشتر از جوانی که هدف ندارد، زنده خواهد ماند به دلیل اینکه هدف نداشتن باعث ناامیدی و فرسودگی فرد می‌شود.
چگونه به زندگی امیدوار باشیم
کار و کوشش
فردی که دست از کار و کوشش بردارد، ناامیدی به سراغ او می‌آید. چه‌بسا افرادی که در رفاه زندگی و جزء اقشار پردرآمد جامعه هستند، هیچ امیدی نسبت به این زندگی ندارند؛ زیرا خود را برای به دست آوردن آن شی و یا خانه و ماشین به‌زحمت نمی‌اندازد و زندگی آن‌ها به بن‌بست می‌رسد و می‌گوید: «دیگر بهتر از این زندگی وجود ندارد» و امید خود را از دست می‌دهند. اکثر آن‌هایی که دست به خودکشی می‌زنند، از اقشار مرفه جامعه هستند. در قرآن خداوند می‌فرماید «لقد خلقنا الانسان فی کبد؛ همانا انسان را در رنج و سختی آفریدیم».
افراد معمولاً باید طوری زندگی کنند که همان‌طور که در آیات و احادیث اشاره‌شده است «به زندگی امیدوار باشید که گویا ۱۰۰ سال دیگر زنده هستید و اعمال خود و حساب آخرتمان را طوری انجام دهید که گویا فردا خواهید مرد.»
قناعت
معمولاً افرادی که در زندگی خود قانع هستند، دچار ناامیدی نمی‌شود. قناعت به این معنی نیست که فرد به‌قدری قانع باشد که دست از کار و کوشش برداشته و بگوید من از زندگی خود راضی هستم. به این معناست که اگر فردی به حداکثر نرسد ناامید نشود و قدر همانی که هست را بداند.
مثلاً اگر فردی تمام سعی و تلاشش را برای موفقیت در کنکور درسی کرده است، اما بهترین رتبه را کسب نکرده و یا قبول نشده، ناامید نشود و بگوید «برای رسیدن به‌مراتب بالا‌تر سعی خود را می‌کنم». همیشه شکست پلی است که برای رسیدن به قله‌های پیروزی و زمانی انسان به پیروزی می‌رسد که قناعت کرده باشد.
متأسفانه در جامعه وقتی صحبت از قناعت می‌شود، فکر همه به سمت قناعت اقتصادی می‌رود؛ بااینکه قناعت در مسائل معنوی هم وجود دارد. روحیه قناعت در این‌طور مسائل بسیار حائز اهمیت است.
عدم مقایسه خود با دیگران
یکی دیگر از راه‌های رسیدن به امیدواری عدم مقایسه خود با دیگران ازلحاظ مالی و اقتصادی است: اگر فردی مدام در پی آن باشد که اطرافیان او ازلحاظ اقتصادی بالا‌تر از او هستند و حسادت کند، دچار یاس و ناامیدی می‌شود.
در این‌طور مواقع باید بگوید «همان خدایی که به او نعمت داده به من هم می‌دهد و نباید دست از کار و کوشش بردارم»، درنتیجه هیچ‌گاه غبطه افرادی که ازنظر مالی از او بالا‌تر است را نخورد؛ بلکه باید خوشحال باشد.
فرد باید در مسائل مالی همیشه خود را با افراد پایین تراز خودش مقایسه کند؛ اما در مسائل معنوی و علم و دانش را باید قابل قیاس با دیگران بداند و خود را به بالا‌ترین برساند و غبطه بخورد نه حسرت.
راه های تقویت امید در زندگی
شاکر بودن
افراد باید به داشته‌های خود مانند سلامتی، علم، فرزند و همسر خوب و یا توانایی و انرژی و جوانی که دارد اهمیت داده و قدر آن‌ها را بدانند و با خود بگوید «من تمام این صفات رادارم. ولو اینکه ماشین، خانه و یا امثال این‌ها را ندارم» و خداوند را شاکر باشد.
در قرآن خداوندمی فرماید: «اگر شکر نعمت‌های الهی را به‌جا بیاورید، من هم نعمت‌هایم را بیشتر می‌کنم یا برعکس، اگر شما کفران نعمت بوده و قدر‌شناس نباشید، من همه‌چیزها را از شما می‌گیرد.»
زیرا کسی که قدر‌شناس نعمت‌هایی که خداوند در اختیار او گذاشته، باشد. باعث می‌شود یک انرژی مثبت در درونش به وجود آمده و باعث امیدواری می‌شود.
استفاده از تجربیات و اندوخته‌های دیگران
امام علی می‌فرماید: «شما هیچ‌وقت نمی‌توانید همه‌چیز را تجربه کنید» همه‌چیز را همه انسان‌ها تجربه می‌کنند و هر فرد به‌نوبه خود در جریان زندگی خود تجربه‌هایی را کسب می‌کند.
درنتیجه افراد باید از تجربه و اندوخته دیگران استفاده و بداند که دیگران چه‌کارهایی را انجام داده که شکست و یا پیروز شده‌اند و از راهکارهای دیگران را تجربه خود قرار دهند. انسان‌های موفق را الگوی خود قرار داده و انسان‌های ناموفق را به‌عنوان الگوی ناموفق و تجربه تلخ بداند. به دست آوردن تجربه از طریق دیگران، راه و روش زندگی را مشخص کرده و امید انسان را زیاد می‌کند.
